راهنمای مبتدیان: هر آنچه باید در مورد مانیتورهای استودیویی بدانید(قسمت اول)
در این راهنما، ما به یکی از مهم‌ترین موارد در استودیوی شما نگاه می‌کنیم، موردی که شما به نتایج تلاش‌های تولید خود در آنها گوش می‌دهید: اسپیکر مانیتورینگ شما.
حالا به قسمت مهم این راهنما میرسیم. بله واقعا به همین زودی! نمی‌توان به اندازه کافی بر اهمیت مانیتورهای استودیویی تاکید کرد (اگر دوست دارید آنها را اسپیکر صدا کنید).
خب، این را در نظر بگیرید: شما بهترین میکروفون جهان را خریداری کرده‌اید. بهترین اینترفیس؛ شما مقدار زیادی پول خرج کرده اید تا سرعت رایانه خود را بالا ببرید و آن را با نرم افزارهای عالی پر کنید و همه آنها را ترکیب کرده‌اید تا بهترین آهنگی را که کسی تا به حال شنیده است ایجاد کنید. اکنون باید آن را به درستی از طریق مانیتورهای مناسب بشنوید تا آن را برای انتشار آماده کنید و برای اینکار، دقت کلید اصلی است. اجازه دهید توضیح دهیم که چرا اینگونه است.
اکثر بلندگوهای رایج (به معنی ارزان) برای hi-fi – و منظور ما انواعی است که همراه با سیستم های CD/MP3/رادیویی ارائه می‌شوند – صدای خوبی دارند زیرا «coloured» هستند. ممکن است روی bass یا treble تأکید شود، کمی bass اضافی تا اسپیکرها بهتر از آنچه هستند به نظر بیایند.
Transparency یا «شفافیت» در مقابل colouration در مانیتورهای استودیویی
خب، فکر بالا را نگه دارید و به استودیوی خود فکر کنید. اگر colouration در مانیتورهای استودیویی خود داشته باشید چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر bass اضافی داشته باشند بدون اینکه شما بدانید چه اتفاقی می‌افتد؟ پاسخ این است که وقتی موسیقی خود را میکس می‌کنید، باید آن bass اضافی را کم کنید، اما این بدان معناست که وقتی آهنگ حاصل در سیستم دیگری پخش می‌شود، bass آن سبک به نظر می‌رسد، به این دلیل که مانیتور استودیو شما حقیقت را به شما نمی‌گوید و دقیق نیست. حقیقت کلید است…
برای توضیح بیشتر، ما برخی از اصطلاحات فنی اسپیکرها را معرفی می‌کنیم. امیدواریم که خیلی برایتان گیج کننده نباشد. با “frequency range” یا محدوده فرکانسی شروع می‌کنیم. این محدوده، صدایی است که یک اسپیکر قادر به ارائه آن است. انسان ها معمولا محدوده (اندازه گیری شده با هرتز یا Hz) 20 هرتز، تا 20 کیلوهرتز را می‌شنوند.
در واقعیت، افراد کمی وجود دارند – به ویژه افراد مسن – که می‌توانند فرکانس‌های بسیار بالا را بشنوند. محدوده فرکانس نقل‌شده یک مانیتور نشان می‌دهد که چه مقدار از این محدوده را می‌تواند ارائه دهد، بنابراین هرچه وسیع‌تر باشد، بهتر است. اکثر مانیتورهای خوب از حد پایین حدود 40 هرتز، تا حد بالای 20 کیلوهرتز را ارائه میدهند که پایه ها را پوشش می‌دهد.
پاسخ فرکانسی
شما می توانید با نگاه کردن به نمودار پاسخ فرکانسی (که بسیاری از سازندگان ارائه می دهند) یا نگاه کردن به مشخصاتی که ممکن است به صورت ’40Hz – 20kHz +1dB/-2dB’ نوشته شود به میزان flat بودن پاسخ فرکانسی پی ببرید. این به این معنی است که تغییر پاسخ فرکانسی می‌تواند به اندازه 1dB بیشتر یا 2dB کمتر در مناطق خاص باشد، بنابراین بسیار کم coloured است. بدیهی است که هرچه این رقم dB کمتر باشد، پاسخ flat تر است. این عدد در مانیتورهای گران قیمت در محدوده‌های خاصی به کسری از دسی بل کاهش می‌یابد.
هنگامی که برای اولین بار با یک مانیتور واقعا flat روبرو می شوید، ممکن است در ابتدا ناامید شوید، زیرا همانطور که آن را با یک اسپیکر coloured مقایسه می‌کنید، flat به نظر می‌رسد و به طور خاص هیجان انگیز نیست، اما تمام جزئیات را خواهید شنید. همانطور که به آن عادت می‌کنید، بیشتر قدردان صدا، وسعت در محدوده استریو و ارتفاع و عمق صدا خواهید بود.
یک مانیتور واقعا عالی میکس های شما را در این سه بُعد باز می‌کند و به شما امکان می‌دهد عناصر موسیقی خود را با جزئیات دقیق، هم از نظر فرکانس و هم از نظر فضای استریو، در هر کجا که دوست دارید، گوش دهید. زمانی که به بخش mixing رسیدیم، بیشتر با این هنر سر و کار خواهیم داشت.
بنابراین، به طور خلاصه: مانیتورها بخش مهمی از استودیو هستند زیرا به شما امکان میدهند موسیقی خود را با دقت بشنوید. اگر هنگام میکس کردن حقیقت را می‌شنوید، آنگاه آنچه را که میکس می‌کنید با دقت بیشتری در سیستم های افراد شنیده می‌شود.
آناتومی مانیتور: جلو و عقب
آناتومی مانیتور: جلو و عقب
الف) توییتر – درایور با فرکانس بالا treble را در پلی‌بک مانیتور شما ارائه می‌دهد و معمولاً از تیتانیوم یا آلومینیوم ساخته شده است. همچنین می‌توانید توییت‌هایی با soft-dome دریافت کنید که به سمت بیرون تابش می‌کنند تا یک sweet spot بزرگتر داشته باشید.
ب) کابینت – باز هم برای ساخت کابینت مانیتور استودیو به مواد سفت نیاز دارید. این به کاهش رزونانس در فرکانس‌های خاص کمک می‌کند و به بلندگو اجازه می‌دهد تا transient های بزرگی را که ممکن است از موسیقی غیرمستر دریافت کنید، مدیریت کند.
ج) ووفر – ووفر booming شما را ارائه می دهد و به همین دلیل از یک ماده سخت برای کنترلش ساخته شده است – گاهی اوقات این می تواند کولار درجه نظامی در برخی از مانیتورهای سطح بالا باشد.
د) پورت آکوستیک – همچنین به عنوان bass reflex port شناخته می‌شود، این یک افزودنی مفید برای برخی از مانیتورها است که با افزایش امواج صوتی رو به بیرون با هدایت فشار از داخل اسپیکر، به کارایی اسپیکر کمک می‌کند.
ه) ورودی اصلی – این یک ورودی XLR است، اگرچه برخی از اسپیکرها دارای ورودی جک نیز هستند. خروجی استریو چپ یا راست را از رابط یا میکسر خود می‌گیرید و آن را در اینجا وصل می‌کنید.
و) کنترل‌های دیگر – برخی از بلندگوها با کنترل‌های دیگری در پشت برای تنظیم پارامترها، مانند حساسیت (به متن اصلی مراجعه کنید) در این مورد ارائه می‌شوند. شما همچنین می توانید کنترل‌های volume را در اینجا پیدا کنید.
ز) کنترل‌های EQ – برخی از مانیتورها دارای کنترل‌های EQ اضافی هستند – که ممکن است عجیب به نظر برسد، زیرا قرار است پاسخ‌های flat ارائه دهند – اما اینها به شما امکان میدهند بلندگو را متناسب با اتاق خود تنظیم کنید. به زودی در مورد قرار دادن مانیتور بیشتر توضیح خواهیم داد.
ح) پاور و standby – مراقب حالت standby باشید، مخصوصا برای مانیتورهای استودیویی مفید است زیرا زمانی که برای مدت معینی از آن استفاده نمی کنید، مانیتور شما را به حالت standby می‌برد. برای جلسات طولانی، هنگامی که ممکن است کارهایی غیر از mixing را انجام دهید عالی است.
